مراکز نوآوری با ایده جذب خلاقیت‌ها و نوآوری‌های افراد ایجادشده‌اند و به دنبال عرضه یک محصول به بازار هستند، البته محصولی که بر مبنای دانش و پژوهش ساخته شده باشد. آنها با تأمین بودجه فعالیت خود از شرکت‌هایی که به آنها وابسته‌اند و یا شرکت‌هایی که طرح‌ها را به آنها می‌فروشند به حیات خود ادامه می‌دهند، البته بخشی از بودجه آن نیز معمولا از حکومت تامین میشود.
در حقیقت مرکز نوآوری، مرکزی متشکل از یك یا چند تیم نوآوری است که با همکاری مراکز تحقیقاتی و شرکتهای متقاضی محصولات جدید، در چارچوب برنامه ای بلندمدت با هم همکاری می کنند.
اساس کار مراکز نواوری
توانمندسازی
افراد برای انجام بهترین کار خود، خواهان کنترل امور هستند. داشتن انتخاب برای تصمیم آنها، میتواند قدرت تصمیم گیری به آنها بدهد. با ایجاد یک محیط مورد اعتماد افراد، آنها دلگرم میشوند و با به اشتراک گذاشتن ایده ها، ریسکها کمتر شده و تصمیم گیری درست انجام میشود . این امور اساس کار برای ایجاد نوآوری در جامعه است.
بازگرداندن مرزها
امروزه افراد با محلهای پر سرو صدا سر وکار دارند و این عامل حواس پرتی افراد را به وجود اورد و این امر خود تهدیدی برای بهره وری، خلاقیت، تصمیم گیری، رفاه عاطفی و تمایل به مشارکت با دیگران است. محل کار باید با اطلاعات فراوان و با سطح دسترسی مد نظر خود باید احاطه شود. این کلیدی برای نواوری موثر است و این امور اساس کار مراکز نواوری است.
تفاوت مرکز نوآوری با شتاب‌دهنده و استارت آپ
شتاب‌دهنده‌ها از یک تیم استارت‌آپی که ایده‌ای مورد تأیید آنها را دارد حمایت میکنند، در واقع ایده‌های استارت‌آپ‌های مختلف را گلچین میکنند و بهترین آنها که در کمترین زمان به بیشترین سود برسد را انتخاب میکنند. آنها شرکتی را با گروه استارت‌آپی تأسیس میکنند و در مقابل سرمایه‌گذاری اولیه و آموزش‌ها و خدماتی که به صاحبان ایده می‌دهند سهمی از شرکت را در اختیار می‌گیرند، البته میتواند تأسیس شرکت هم در کار نباشد و در قبال حمایت‌های مالی و معنوی از طرح‌ها، سهمی از آینده تولیدی محصول را در اختیار بگیرند.
معمولاً شتاب‌دهنده‌ها فعالیت‌هایی با سرعت بالا انجام می‌دهند و بعد آن را به حالت شرکتی مستقل رها می‌سازند (پس از پذیرش نهایی طرح و سرمایه‌گذاری بیشتر شتاب‌دهنده) البته با سهام محفوظ شتاب‌دهنده، ولی در مراکز نوآوری این گونه عمل نمی‌کنند و در هسته‌های پژوهشی خود در زمینه‌های مختلف به مطالعه طرح‌های مختلف می‌پردازند و بحث تجاری‌سازی را با یک شریک یا همکار صنعتی یا دولتی انجام می‌دهند. البته این مراکز از پژوهشگرانی که ایده‌های مناسب دارند هم دعوت به همکاری میکنند. نکته ای دیگر که بایستی به آن توجه کرد این است که شتاب‌دهنده‌ها می‌توانند انتفاعی یا غیرانتفاعی باشند ولی مراکز نوآوری عموماً وابسته به دولت‌ها هستند.
شتاب‌دهنده‌ها معمولاً با برگزاری مسابقاتی به جذب ایده می‌پردازند. ولی مراکز نوآوری معمولاً اینگونه نیستند، افراد خود درخواست بررسی ایده را می‌دهند و یا به‌عنوان یک پژوهشگر از آنها دعوت به همکاری میشود. شتاب‌دهنده‌ها معمولاً کوتاه‌مدت هستند، عموماً حداکثر 6 ماه، ولی مراکز نوآوری اکثراً با پروژه‌های بلندمدت کار میکنند. شتاب‌دهنده‌ها معمولاً هر ایده‌ای که در ابتدا حتی هیچ ربطی به علم ندارند را می‌پذیرند، ولی در مراکز نوآوری معمولاً کارها بر مبنای پژوهش و تحقیق انجام میشود.